Ποιητική πρόσληψη

Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες [ΙΙ] 

Τοῦ Γιώργου Σαραντάρη

Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες

Πού σέ χαρούμενα νησιά ἔχουμε τόπο

Σέ ἄμοιρη στεγνή γῆ

Πού τήν ὑγραίνει εὐλάβεια στόν αἰώνα

Ἡ πλούσια ἀνάμνηση

Ὁ ἄφθονος ἥλιος

Ἐμεῖς ἴσαμε τώρα δουλοπάροικοι

Ξένων ξεμωραμένων ἐξουσιῶν

Πού γέρασαν σάν δέντρα

Μελαγχολικά ἀγνάντια στόν τάφο

Καί μέ παράξενο μέ ἀλλόφρονα ἐγωισμό

Ἀκόμα μᾶς κρατᾶν στήν ἀγκαλιά τους

Πουλιά πού κρυώνουμε

Καί δέν νοιαζόμαστε να στήσουμε

Σε πιο πράσινο χῶρο

Τή φωλιά μας

Ἐμεῖς πότε θά διαβάσουμε

Στην τύχη μας μιά ὥρα πού δέν σβήνει

Στά χέρια μας στά νιάτα μας

Μιά φούχτα δύναμη καί θάρρος

Πού τηνε χρειάζεται και χαιρετάει

Ὁ ζωντανός κόσμος

Ἡ Δύση ποῦ θά βρεῖ καινούργιο δρόμο

Γιά τίς ανθρώπινες ψυχές;

                                                          (1936)

Ἀπό τό βιβλίο "Στή δόξα τῶν πουλιῶν", των εκδόσεων "Ἴκαρος"